خیر و نیکوکار گرامی حسنعلی علیپور

زندگی نامه خیر و نیکوکار گرامی حسنعلی علیپور

حسن‌علی متولد شب یلدای سال ۱۳۱۷ خورشیدی در روستای دیجوجین واقع در استان اردبیل بود. در میانه جنگ جهانی دوم مهاجری به نام “میر علی بیگ” از آذربایجان شوروی به روستا آمده و مدرسه‌ای کاهگلی در روستا تاسیس کرد؛ حسنعلی به آن مدرسه رفت.

پس از پایان جنگ جهانی، و بدتر شدن وضع اقتصادی مردم، پدر حسنعلی “مرادعلی” نیز ورشکسته شد؛ ولی با تلاش مادر، او توانست تا کلاس یازدهم (یک سال پیش از دیپلم) به تحصیل ادامه دهد.

او ابتدا به عنوان تکنسین هواپیما در نیروی هوایی مشغول به کار شد؛ ولی به خاطر روحیه ناسازگارش آن کار را ترک نمود. سپس به دعوت یکی از آشنایان به آلمان مهاجرت می‌کند. چهار سال و نیم در کنار آشنای خود در آلمان با کار تجارت فرش آشنا می‌شود؛ پس از آن مستقل شده و مغازه‌ای در فرانکفورت اجاره می‌کند؛ و به تدریج ثروتی می‌اندوزد.

او چهل سال در اروپا زندگی کرد و یکی دو هفته پس از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ به ایران بازگشت؛ و تا پایان عمر در ایران به امور خیریه پرداخت و تبدیل به یکی از بزرگترین خیرین ایران شد. همسر او سَریه بایرامی چکان نیز مانند او به امور خیریه علاقه‌مند بود. آن‌ها هیچ‌وقت صاحب فرزندی نشدند؛ اما همه دانش‌آموزانی که در مدارس آن‌ها درس می‌خواندند را فرزندان خود می‌دانستند.

حسنعلی علیپور مدتی پیش از بازگشت به ایران، هزینه بازسازی مسجد روستا را برای برادر خود ارسال کرد. پس از ساخت مسجد؛ درمانگاه، غسالخانه و یک حمام در روستای خود ساخت. سپس به ساخت یک مسجد در مرز میان ایران و آذربایجان اقدام نمود. در این مقطع همه زندگی و کسب و کار خود را در آلمان فروخت و به ایران بازگشت.

او از سال ۱۳۶۴ مدرسه سازی را آغاز نمود و تا سال ۱۳۸۳ خورشیدی موفق شد؛ ۷۲ مدرسه در روستاهای اردبیل بسازد. بعضی از این مدارس در روستاهایی ساخته شدند که راهی برای بردن مصالح وجود نداشت؛ و به ناچار با الاغ و قاطر، مصالح لازم برای ساخت مدارس به محل ساخت برده می‌شد. او در مجموع، تا پایان عمر ۲۶۹ کلاس درس ساخت.

در واقع، او تمام دارایی خود را برای ساخت مدارس، مساجد، غسالخانه، درمانگاه و راه‌های روستایی هزینه کرد. وی حتی آپارتمان بزرگ خود در ولنجک را نیز به نام سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور نمود؛ ولی همسرش تا پایان عمر حق استفاده از آن را داشت.

بسیاری از ستاره‌ها و ورزشکاران نیز در زمینه نیکوکاری فعالیت‌های گسترده‌ای دارند و بسیار پرکار هستند. برخی از آن‌ها نماینده سازمان‌های بین المللی نیز می‌باشند.

ورود به فعالیت‌های اجتماعی در قالب امور خیریه، برنامه‌های آموزشی، بالا بردن سطح آگاهی مردم در زمینه‌های ضروری، مبارزه با فقر، حمایت از افراد خاص در جامعه (بیماران، افراد معتاد و…) و تمامی امور مشابه؛ اتفاقی است که شاید با حضور یک چهره شناخته شده، خیلی بیشتر در چشم انظار عمومی دیده، پذیرفته و البته مورد استقبال واقع می‌شود.